...::: Odcinek 16 :::...

Słowa chłopaka wprawiły ją w stan, którego dawno nie czuła. Oczywiście zgodziła się pójść z nim na randkę, taką prawdziwą poza szpitalem i jej domem. Momentalnie przypomniała sobie jego ostatnią wizytę, która tak naprawdę była dość… krępująca. Mimo, że cieszyła się z jego wizyty, rozmawiali ze sobą dość sztywno, dochodząc do wniosku, że tak naprawdę się nie znają. Chciała go poznać nie jako pacjenta, którym jakiś czas temu był, a jako mężczyznę… może nawet przyszłego chłopaka. Pragnęła wiedzieć o nim jak najwięcej, bo mimo ich wcześniejszych wypadów do szpitalnej kawiarni, wciąż miała wrażenie, że tak naprawdę poza tamtym miejscem to wcale go nie zna.

,,Wolałabym nie wiedzieć wszystkiego z głupiej Wikipedii albo Google. Pewnie większość rzeczy jest zmyślona, czy też przekręcona. Chociaż kto wie, może jego brat faktycznie miał taką bogatą przeszłość… a Bill czeka na wielką miłość. To miłe, ale i smutne. Bo ile mogłabym czekać na to by się zakochać? Ale czy zakochałam się kiedyś tak naprawdę? Park był chyba tylko zauroczeniem. Po jego wyjeździe było mi smutno, ale nie rozpaczałam, a moje życie jakoś specjalnie się nie zmieniło. Tak… ja chyba też czekam na wielką miłość, która rzuci mnie na kolana.’’

Gdy tylko doszła do tych wniosków, uśmiechnęła się lekko do siebie. Tak, zdecydowanie też czekała na tą jedną, niepowtarzalną, piękną miłość. Gdyby tylko jej znalezienie było takie proste i łatwe. Chciała znaleźć osobę, która będzie dla niej kimś naprawdę ważnym, kimś kto sprawi, że jej dzień będzie słoneczny, mimo że za oknem będzie burza z deszczem. Może słońce wzejdzie i dla niej, tym razem naprawdę.

*

Sobota zbliżała się wielkimi krokami, a chłopak odczuwał coraz większą euforię spowodowaną tym jednym spotkaniem z dziewczyną, która od początku zawojowała jego sercem. Nawet wtedy, gdy jej nie znał, wiedział, że jest wyjątkowa. Miała w sobie coś, co sprawiało, że uśmiech sam pojawiał się na jego twarzy i utrzymywał się na długo po rozmowie z nią.

Przygotowania do wyjścia zaczął na trzy godziny przed wyjściem i o dziwo ledwo zdążył. Do końca w głowie układał cały plan, zastanawiając się, czy na pewno się dziewczynie spodoba. Niecodziennie zabierał kogoś takiego na randkę, więc naprawdę chciał by było idealnie. Gdy stawał pod jej domem, czuł się tak jak za pierwszym razem. Zaśmiał się pod nosem, przypominając sobie jak przez jego szybko bijące serce został skazany na kolejne badania. Blondynka w ogóle nie pomyślała o tym, że to jej widok pobudził jego organ do szybszej pracy, niemal wypadając z jego klatki. Zerknął na lusterko i odetchnął głęboko, chcąc uspokoić się choć trochę, a następnie wyszedł z samochodu i wziął bukiet, który kupił po drodze. Łososiowe goździki, ulubione kwiaty Angeli. Po chwili pukał już do drzwi, przygryzając nerwowo wargę. To ten moment, nie ma już odwrotu. Gdy tylko drzwi się otworzyły, stanęła w nich dziewczyna, która sprawiła, że chłopak zamarł zauroczony. Sukienka w błękitnym kolorze idealnie pasowała do jej fiołkowych oczu i malinowych warg. Długie blond włosy, spięła tym razem z boku piękną spinką w kształcie kwiatu idealnie pasującą do białych, długich kozaków na dość wysokim obcasie, za co Bill ją podziwiał.

-Wyglądasz… przepięknie – zamruczał wciąż zauroczony tym widokiem. – To dla Ciebie, piękna – podał jej bukiet, co wywołało u niej uroczy uśmiech.

-Dziękuję… i za komplement i za kwiaty. Piękne – mówiąc to, musnęła jego policzek ciepłymi ustami, co wywołało u niego przyjemny dreszcz.

-Nie musisz dziękować. Stwierdziłem tylko fakt – uśmiechnął się, po czym podał jej dłoń i gdy zamknęła dom, ruszył do samochodu.

-Wiesz, że będę – zachichotała, spoglądając na niego. Przy nim czuła się naprawdę wyjątkowo i jakoś… inaczej. Widziała w jego oczach podziw i sympatię, ale także błysk, którego u nikogo wcześniej nie widziała.

-Wiem – dołączył do niej, po czym otworzył jej drzwi i poczekał aż wsiądzie. Gdy tylko zajęła swoje miejsce, obszedł samochód i zasiadł za kierownicą, ruszając w sobie znanym kierunku.

-Co dziś zaplanowałeś? – zapytała po chwili siedzenia i podziwiania wnętrza samochodu. Trochę ją dziwiło, że chłopak się nie bał prowadzić po tym co go spotkało. Zdecydowanie musi go o to zapytać, ale jeszcze nie teraz.

-Niespodziankę. Myślę, że Ci się spodoba… - zerknął na nią - …a przynajmniej mam taką nadzieję.

-Aż jestem ciekawa, co wymyśliłeś – uśmiechnęła się pod nosem, walcząc z sobą, by nie wpatrywać się w niego jak jakaś zwariowana psychofanka. W sumie to było bardzo trudne, gdyż prowadząc wyglądał niesamowicie seksownie. Naprawdę ciężko było jej się powstrzymać od westchnięcia, gdy widziała jego męskie dłonie obejmujące kierownicę tak pewnie jakby robił to od urodzenia. Z trudem oderwała od niego wzrok i z uporem maniaka zaczęła obserwować mijane widoki, starając się wybić z głowy widok chłopaka.

-Obiecuję Ci, że warto czekać – zamruczał.

            Droga dłużyła jej się niemiłosiernie. Wiedziała, że ma na co czekać i przez to jej umysł zaczął tworzyć różne wizje tego, czego może się po chłopaku spodziewać. Pamiętała jak chłopak mówił jej zawsze, że lubi zaskakiwać swoje wybranki, albo wymyślać coś mega romantycznego. Ona sama była romantyczką, więc wiedziała, że jeśli jest tak jak Wokalista mówił to nie ma co się obawiać. Gdy w końcu stanęli przed wielkim budynkiem, nie wiedziała co zrobić. Uniosła jedną brew wyżej, czytając napis nad wejściem i spojrzała zdziwiona na chłopaka.

-Czy ty mnie zabrałeś do Planetarium? – zapytała, jakby chcąc się upewnić, że dobrze czyta.

-Tak… pomyślałem sobie, że piknik byłby idealny. Niestety jest zima, więc łąka z kocem i koszykiem odpada. Ale… możemy podziwiać gwiazdy w pomieszczeniu – puścił jej oczko z uśmiechem, po czym wysiadł i pomógł jej wysiąść.

-Jesteś niemożliwy – westchnęła z uśmiechem. Nie spodziewała się takiej randki, różne scenariusze przewijały się przez jej głowę, jednak nigdy nie wpadłaby na to. Musiała przyznać, że zaimponował jej. I to bardzo.

-Wiem – zaśmiał się cicho, po czym złapał ją za rękę i ruszył do środka, modląc się, by ekipa pracująca w Planetarium zrobiła to o co ich prosił. – Mam nadzieję, że Ci się spodoba. – Wpuścił ją pierwszą, po czym zamknął za nimi drzwi. Uśmiechnął się do siebie widząc jak droga do głównej sali jest oświetlona drogą ze świeczek, przez co wydawało się to bardzo romantyczne. – A teraz idziemy do sali – złapał ją za dłoń i zanim zdążyła cokolwiek powiedzieć, poprowadził ją przez ścieżkę. Niedługo później znaleźli się w wielkiej sali, pośrodku której na stosie poduszek leżał koc, a obok niego ustawione zostały różne przysmaki takie jak winogrona, truskawki w czekoladzie, a nawet świeżo obrany ananas, który roznosił swój cudowny zapach. Fotele, które na co dzień były rozstawione, teraz zniknęły, dając im więcej miejsca do siedzenia.

-O Jezusie… Tu jest niesamowicie – szepnęła, patrząc na to wszystko. Poczuła jak jej serce przyspiesza pracę. Naprawdę nie spodziewała się czegoś tak romantycznego z jego strony. To było bardzo miłe i niesamowite.

-Poczekaj aż zaczniemy seans – szepnął przy jej uchu i poprowadził ją do koca. Gdy tylko zdjęli zbędne okrycia, zajęli miejsce na kocyku i gdy tylko chłopak nalał im wina, światło zgasło, a nad nimi pojawił się cały gwiazdozbiór.

-Boże… To jest… piękne – westchnęła rozmarzona, patrząc na gwiazdy z nie małym podziwem. Tak, zdecydowanie to było coś, czego nigdy nie zapomni.

            Chłopak przez chwilę wpatrywał się w zahipnotyzowaną dziewczynę, uśmiechając się delikatnie do siebie. Cieszył się, że sprawił jej tyle radości, w końcu do tego dążył. Obserwował jak patrzy na gwiazdy widniejące na suficie i podziwiał ją, czując jak jego serce bije szybszym rytmem. Zawsze, gdy przy niej był, jego serce szalało, a on nie mógł ukryć tego, że bardzo to lubił.

,,No Kaulitz, nieźle Cię wzięło. Muszę przestać zachowywać się jak jakiś chory psychopata, bo się jeszcze wystraszy i nici z tej randki!’’ – skarcił siebie w myślach, również przenosząc wzrok na gwiazdy. - ,,Ok. I co teraz? Jestem z nią w tym magicznym miejscu, cudowne widoki nad nami… jak i przede mną.’’ – pomyślał z uśmieszkiem, znów zerkając na blondynkę, przez co ich oczy się spotkały. - ,,Dobra! Ona też mnie obserwuje! Przydałoby się coś powiedzieć! Cokolwiek…’’

-Naprawdę podoba mi się taka niespodzianka. – Blondynka nieświadomie uratowała Billa od popadnięcia w totalną panikę. Uśmiechała się teraz do niego słodko, patrząc prosto w jego cudowne, czekoladowe oczy.

-Cieszę się, naprawdę. Chciałem aby to było coś wyjątkowego – odwzajemnił uśmiech. – I oryginalnego.

-Udało się. Jestem pod wrażeniem. To cudowne i niesamowicie romantyczne – zamruczała.

-Starałem się – szepnął.

-I wyszło – upiła trochę wina. – Jak na to wpadłeś?

-W sumie to nie było trudne. Naprawdę chciałem zrobić coś oryginalnego. Wystarczyło, że stojąc na tarasie spojrzałem w górę. I wiedziałem już, że oglądanie gwiazd będzie idealne. A co do Planetarium… cóż, nie powiem, żeby to było pierwsze co wpadło mi do głowy – zaśmiał się.

-Czyli prawdą jest to, że jesteś nieuleczalnym romantykiem? – Delikatny uśmiech pojawił się na jej twarzy, gdy zadała mu to pytanie. Znała na nie odpowiedź, w końcu miała dowód w postaci owej randki, na której teraz byli.

-Tak. To prawda – przytaknął z uśmiechem.

-I czekasz na tą jedną jedyną? – To pytanie nie było tym, co chciała powiedzieć w tym momencie. Wyleciało z jej ust zanim zdążyła ugryźć się w język.

-Czyżbyś czytała o mnie w Internecie? – zaśmiał się pod nosem, spoglądając na nią z zaciekawieniem. Nie wiedział czemu, ale pochlebiało mu to, że Angela szukała o nim informacji. Znaczyło to dla niego to, że jakoś się nim interesowała poza ich spotkaniami.

-Może – odparła wymijająco, uśmiechając się tajemniczo.

-I tak wiem, że tak! Lepiej mów, co jeszcze wyczytałaś – zamruczał rozbawiony, gdy zobaczył jak jej policzki przybierają lekko zaróżowiony kolor.

-Różne rzeczy – wzruszyła ramionami, spuszczając głowę. – Głównie jest o tym, że jesteś romantykiem, czekasz na dziewczynę, która zawładnie Twoim światem i dzięki, której poczujesz, że żyjesz. – Mówiąc to patrzyła na czerwony trunek, który trzymała w ręce, uśmiechając się lekko do siebie i swoich słów.

-Nic poza tym? – patrzył na nią, czując jak mięknie mu serce. Była niesamowicie urocza, gdy popadała w zakłopotanie. Nie dał jej odpowiedzieć, nie chciał. Przybliżył się do niej i złapał ją za brodę, lekko unosząc jej twarz, by na niego spojrzała. Uśmiechnął się lekko, po czym pochylił się delikatnie, jeszcze bardziej zmniejszając tym samym dystans między nimi. Od pocałunku w szpitalu żadne z nich nie myślało, że znów się spotkają poza murami tego medycznego centrum. Ale jednak postanowili się widywać, a raczej on nie dał jej wyboru, za co była mu wdzięczna. Tak czy inaczej, od tamtego czasu Wokalista bardzo tego pragnął. Znów poczuć jej słodkie i pełne wargi, znów być blisko. Jednak podczas jego ostatniej wizyty czuł, że to nie najlepszy czas aby znów złączyć ich wargi. Teraz jednak wiedział, że to idealny moment. Bo czego można chcieć więcej niż pikniku pod gwiazdami i równie romantycznego pocałunku. Całkowicie zmniejszył dystans między ich ustami i po chwili pocałował ją delikatnie, ale czule. Gdy dziewczyna nie zaprotestowała, pogłębił trochę pocałunek, kładąc dłoń na jej karku.

            Gdy tylko poczuła jego wargi na swoich, miała ochotę westchnąć w jego usta. Czuła niesamowitą przyjemność wynikającą z tego pocałunku, z jego bliskości. Odwzajemniała go, dzięki czemu ich pocałunek zmienił się w bardziej namiętny i tym razem dziewczyna nie ukryła swojego cichego jęku zadowolenia, co zdecydowanie usatysfakcjonowało chłopaka. Po chwili oderwali się od siebie, czując że ich płuca domagają się tlenu. Angela spojrzała w jego oczy, widząc w nich blask jakiego jeszcze nie widziała.

-To dopiero było niesamowite – zamruczał z delikatnym uśmiechem, obejmując ją ramieniem.

-Nie śmiem zaprzeczyć – powiedziała zadowolona z takiego obiegu spraw. Oparła głowę o jego ramię i spojrzała w gwiazdy nad nimi. – Jeszcze żaden mężczyzna nie zrobił dla mnie tak cudownej rzeczy jak Ty - szepnęła po chwili przyjemnej ciszy.

-Naprawdę? – nie mógł ukryć zdziwienia. Podejrzewał, że jego pomysł był oryginalny, ale myślał, że dziewczyna zaznała kiedyś równie romantycznych przygód. Słysząc jednak od niej to zdanie, poczuł jak rośnie w nim niesamowita duma i radość.

-Naprawdę. Zazwyczaj było to kino, albo kolacja… ale nigdy coś takiego – uśmiechnęła się, zerkając na niego.

-Nawet nie wiesz ile to dla mnie znaczy – pocałował ją czule. Czuł, że od tego wieczora będzie mógł spokojnie smakować jej ust kiedy tylko zapragnie. Zdecydowanie mógł zaliczyć ten wieczór do najlepszych wieczorów w jego życiu.

            Po tym jednym incydencie nastąpiło ich jeszcze więcej, jednak przeplatali je rozmową, którą spokojnie mogli uznać za mniej krępującą, a zarazem ciekawą i sprawiającą, że podczas tej jednej randki poznali siebie o wiele lepiej niż przy kawach w szpitalu, czy przesiadywaniu w sali chłopaka. Oboje otwarcie ze sobą rozmawiali, odpowiadając na swoje pytania lub po prostu znajdując żywy temat do rozmowy. Po wszystkim wsiedli do samochodu i chłopak odwiózł dziewczynę do domu, lecz tym razem jak na złość droga wydawała się niesamowicie krótka… za krótka.

-Naprawdę cudownie się bawiłam – uśmiechnęła się do chłopaka, stojąc pod drzwiami własnego domu.

-Ja też. I mam nadzieję, że to powtórzymy – zamruczał z uroczym uśmiechem, jednocześnie obejmując ją delikatnie w pasie.

-Nie mówię nie – spojrzała w jego oczy, a już po chwili poczuła jak ich wargi znów łączą się w czułym pocałunku.

-Dobranoc Aniele – zamruczał przy jej ustach, po czym ruszył do swojego samochodu i niedługo później zniknął za zakrętem, zostawiając blondynkę samą z szybko bijącym sercem. Dłuższą chwilę dochodziła do siebie, a gdy w końcu trochę ochłonęła, zniknęła za drzwiami, chroniąc się przed mrozem. Mimo wszystko czuła się tak jakby miała gorączkę, całe jej ciało było rozpalone, a na policzkach widniały urocze wypieki. Czuła się jak jakaś zakochana nastolatka, która miała swój pierwszy pocałunek i już wiedziała, że kocha to uczucie.

*

Kolejna randka sprawiała, że Tom przekonywał się do tego jak bardzo brakowało mu towarzystwa tej dziewczyny. Była zabawna, urocza, ale miała też swój charakterek, którym go urzekła. Tym razem jako miejsce ich randki postanowił wybrać swój własny dom. Dzielił go co prawda z bratem, jednak tym razem wiedział, że Bill nie wróci. Zatracił się w pisaniu piosenek i zapowiedział, że nie ma zamiaru wyjść ze studia póki nie skończy choć jednej dobrej piosenki. A to mogło trwać wieczność. Tak więc w cudownym humorze krzątał się po kuchni, szykując swoje popisowe danie, którym wszyscy się zawsze zachwycali. Gdy pyszne spaghetti a’la Kaulitz było gotowe, a reszta rzeczy przygotowana, sam zabrał się za oporządzenie własnego wyglądu. Skończył akurat na czas, bo gdy tylko kończył ubierać sweter, w domu rozszedł się głośny dźwięk dzwonka. Nie chcąc by dziewczyna czekała, zbiegł na dół i już po chwili trzymał ją w swoich ramionach, całując jej zmarznięte wargi i ogrzewając własnym ciałem. Tak, zdecydowanie brakowało mu przez ten cały czas jej towarzystwa.

-Tom… spokojnie. Mamy całą noc – zamruczała z uśmieszkiem, łapiąc oddech.

-I właśnie dlatego nie mogę być spokojny – poruszał brwiami momentalnie uśmiechając się swoim popisowym, cwaniackim uśmieszkiem.

-No tak, a czego innego mogłabym się spodziewać – zaśmiała się, zdejmując czapkę i uwalniając tym samym burzę swoich rudych włosów. Gdy tylko chłopak dał jej się do końca ogarnąć, stanęła przed nim z uśmiechem, czekając aż skończy ją podziwiać.

-Wyglądasz seksownie – zamruczał i ponownie pocałował ją namiętnie, przyciskając do swojego ciała.

-Skarbie… - niemal jęknęła w jego usta, czując, że niedługo i jej skończy się cierpliwość. – Najpierw coś zjedzmy. Pamiętasz? Obiecałeś mi danie, którego nigdy nie zapomnę – zamruczała z uśmiechem.

-Wiesz jak to dwuznacznie zabrzmiało? Chcesz się nade mną poznęcać, co? – zaśmiał się, odsuwając się lekko od niej.

-Ja? Skąd – szatański uśmiech przebiegł na jej pięknej twarzy, sprawiając, że przez jego ciało przebiegł przyjemny dreszcz.

-Camilla, proszę Cię. Bo zaraz przejdziemy od razu do deseru – uśmiechnął się nie mniej demonicznie co ona.

-Wiesz, ze nie miałabym nic przeciwko – puściła mu oczko. – Ale jako, że jestem po długiej zmianie, chętnie zjem coś normalnego – zamruczała, kierując się do jadalni.

-Oczywiście kochanie – odpowiedział, idąc do kuchni. Miał straszną ochotę zasmakować jej ciała, jednak wiedział, że musi na to zapracować. Pracował, cały czas… każda randka równała się z jego zmaganiami by zachować romantyczny nastrój, albo po prostu nie zakończyć ich spotkania w łóżku. Dzisiaj jednak oboje wiedzieli, że to ta noc, dzisiaj chcą tego oboje i dziewczyna od początku dawała mu jasno do zrozumienia, czego oczekuje i czego pragnie.

            Gdy tylko uspokoił swoje ‘nerwy’, które przez nią były w strzępkach, wziął porcje z jedzeniem i zaniósł do pomieszczenia, w którym czekała na niego Camilla.

-Postarałeś się widzę – uśmiechnęła się do niego, siedząc przy ładnie zastawionym stole.

-Ja zawsze się staram – odwzajemnił uśmiech, kładąc przed nią talerz. Po chwili nalał im wina i sam zasiadł przy stole.

-Pachnie smakowicie – zamruczała.

-Posmakuj.

-Z przyjemnością – wzięła widelec i już po chwili próbowała specjału Toma. – Mmmm.. pycha – westchnęła z zadowoleniem.

-Cieszę się, że dogodziłem – zaśmiał się cicho, sam zaczynając jeść.

            Posiłek zleciał im na rozmowach, które nieraz przeradzały się w ostry flirt dający im nie małą satysfakcję. Oboje kochali sprawiać, żeby druga osoba niemal błaga o przejście dalej, czując jak cała płonie w oczekiwaniu na ten jeden jedyny moment. Po wszystkim zarówno Tom jak i Camilla wiedzieli, że zrezygnują z deseru w postaci słodkości na rzecz przeniesienia się do sypialni. Tak jak reszta domu, prywatne sanktuarium Gitarzysty było równie przestronne. Wielkie łóżko stojące po środku niemal krzyczało i błagało by się na nim położyć.

-To teraz możemy skorzystać z tego, że tu jesteśmy - poruszał brwiami i objął ją.

-Hmm.. Co masz konkretnie na myśli? - objęła jego kark z łobuzerskim uśmieszkiem i ciągnąc go za sobą oparła się o drzwi, zamykając je jednocześnie.

-Może małą zabawę na łóżku? - przeniósł ręce na jej pośladki.

-Z Barbie już wyrosłam - westchnęła udając zmartwienie. Uwielbiała sobie z nim pogrywać, niemal od razu przypomniała sobie ich pierwszą wspólną noc, która miała miejsce jakiś czas temu.

-A kto tu mówi o Barbie? - zaśmiał się i przyciskając ją do drzwi. Niemal od razu zaczął ją namiętnie całować.

-Chcesz żebym robiła z Tobą takie rzeczy? - uniosła jedną brew wyżej, odwzajemniając pocałunki z westchnięciem rozkoszy. Po chwili jednak opamiętała się trochę i wymknęła się mu, po czym skierowała się ku wielkiemu meblu z aksamitną, fioletową pościelą.

-A dlaczego nie? - uśmiechnął się cwano, obserwując jej ruchy. Musiał przyznać, że Camilla nic się nie zmieniła. Wciąż potrafiła sprawić, że miał na nią niesamowitą ochotę, wystarczył jej jeden ruch, gest... spojrzenie.

-Nie twierdze, że mam jakieś przeciwwskazania - przygryzła wargę. - Grzechem byłoby zmarnować taką okazję.

-No właśnie - niemal z prędkością światła, ponownie zjawił się przy niej i wziął ją w swoje ramiona, znów zaczynając całować zachłannie jej usta. Po chwili pieszczenia jej krwistoczerwonych warg, przeszedł na szyje, dekolt, jednocześnie bez krępacji wkładając dłoń pod jej bluzkę, a po chwili już ją z niej ściągnął.

Miał duże, pełne usta, które można by było całować całymi wiekami, jeśli tylko się chce. Ona nie koniecznie marzyła o tym by w jej życiu ważne były tylko te usta, chociaż była to dość przyjemna perspektywa. Wpadła w miękką pościel, jak przez mgłę widząc gdzie odrzuca jego sweter. Jego ciało delikatnie opadło na nią, a zapach jego perfum szybko znalazł drogę do jej nozdrzy przez co zawirowało jej w głowie, mocno, prawie, że rozbrajając ją całkowicie. Pozbyli się wzajemnie swoich ubrań w rekordowym tempie, zbliżając się tym samym do tego, czego oboje chcieli odkąd dzisiaj przekroczyła próg tego domu. Pragnęła go bardziej niż kogokolwiek wcześniej i była wręcz pewna, że i tym razem nie będzie żałować swojej decyzji o wspólnej nocy z tym niesamowicie seksownym obiektem kobiecych westchnień. Gdy ponownie ją pocałował, chłopak wsunął się w nią, tłumiąc jej jęk swoimi ustami. Zdecydowanie to było to, czego dzisiaj chciała, czego potrzebowała.

Tarzali się w miękkiej pościeli z zadowolonymi minami, chichocząc i dając upust każdemu pragnieniu i każdej zachciance. On dobrze wiedział, co szeptać kobiecie do ucha, a ona dobrze wiedziała co odszeptywać, gdy tylko z wrażenia nie zapierało jej oddechu w piersiach. Oboje dostali to czego chcieli, a gdyby kazali wybrać jej sex, który był najlepszy w jej życiu, nie zawahałaby się ani chwili, podobnie jak i on.

***********************************************************

CDN.

Odcinek pojawił się właśnie dzisiaj, bo od jutra zaczyna się moja męczarnia na uczelni, przez co nie wiem, kiedy pojawi się następny xD jednak myślę, że podczas moich mega interesujących wykładów, zdążę napisać coś jeszcze nie raz i odcinki dalej będą się pojawiać w miarę regularnie xD

Co do długości, wiem, że zawsze były te odcinki krótkie, jednak myślę, że choć trochę Wam to zrekompensowałam dzisiejszą 16-stką ;)