...::: Odcinek 12 :::...

Przez następne tygodnie blondynka spędziła niemalże w samotności. Czasami odwiedzała ją Magda bądź Camilla, albo jej siostra, która była szczerze zdziwiona pomyłką jaką dziewczyna popełniła. Jej brat był zły na nią za ową sytuację jaka stała się jakiś czas temu  i nieraz wspominał o aborcji dziecka, na co z kolei nie zgadzała się jego żona powtarzając jak mantrę: ,,Gwałt, czy też nie, to maleństwo tu nie zawiniło!’’. Cała rodzina, prócz Bastiana zgadzała się z tym stwierdzeniem. Nawet Jessica, która chodziła na terapię, popierała mamę, twierdząc, że mimo tak młodego wieku, chce urodzić dziecko. Tak naprawdę stwierdziła, że woli ciążę niż raka, który miałby ją zabić, a rodzice chcieli, czy też nie musieli ją poprzeć.

Podczas tych dwóch tygodni jedna rzecz nie dawała jej spokoju. Rzecz, która zdarzyła się w jeden z wolnych i samotnych wieczorów z lampką wina i kominkiem, w którym trzeszczał ogień, wołając do siebie i sprawiając, że siedziało się jak zahipnotyzowanym tym dźwiękiem i ciepłem. Owy kominek i wino nie do końca było tym czego chciała, jednak musiała pogodzić się z takim obrotem spraw i siedziała wpatrzona w telewizor, gdzie leciał jakiś horror. Coraz bardziej chciała by było już lato, albo chociaż wiosna, aby drzewa zakwitły, a świat zalała piękna zieleń i kolory kwiatów. Nigdy nie lubiła zimy, mimo, że jej urodziny były właśnie o tej porze roku. Odesłała myśli w dal i skupiła się na ekranie, gdzie właśnie trwała jakaś masakra. Nagle jej telefon się odezwał, przez co podskoczyła. Zerknęła na komórkę i sama się z siebie zaśmiała, po czym sięgnęła po urządzenie i nacisnęła zieloną słuchawkę, zanim skapnęła się, kto to.

-Dzień dobry kochanie. – Po drugiej stronie odezwał się ktoś, o kim zdążyła zapomnieć, a do kogo żywiła kiedyś wielkie uczucie. Wiedziała już, że on tego nie odwzajemniał, dla niego była kimś, z kim miał super seks i tyle. Pamiętała, że czasami silił się na coś więcej niż zakończenie w łóżku, jednak miała wrażenie, że robił to tylko dlatego, że ona mówiła iż ciągle siedzą w łóżku. Westchnęła cicho do siebie i ostatkami sił powstrzymywała się od rozłączenia.

-Cześć Park.- Jej głos był spokojny, wyprany z jakichkolwiek emocji. Nie chciała mu pokazać co czuje, gdy po tak długim czasie znów słyszy jego głos. Głos, który nieraz budził ją, który doprowadzał ją do wrzenia i sprawiał, że była gotowa na wszystko, co chłopak mówił. Teraz jednak to odleciało i pozostała obojętność. Nie czuła nic, wszystkie emocje jakie wiązała z jego osobą, teraz odeszły w zapomnienie i chciała by to wiedział. Chciała by cierpiał tak jak ona, gdy wyjechał.

-Oh, co tak oficjalnie? – Słyszała w jego głosie lekkie zawahanie, jednak wcale ją to nie obchodziło. – Tyle nas łączyło, a Ty mi mówisz tylko ‘Cześć Park’? – westchnął.

-Spodziewałeś się czegoś więcej? Wybacz, że Cię zawiodłam – uśmiechnęła się lekko do siebie, odstawiając na stolik kieliszek z winem. Nie ufała sobie w tym momencie. Zwłaszcza, że odkryła jak jego głos zaczął ją irytować. – Czego chciałeś, że dzwonisz?

-Słyszałem, że Cię zawiesili. To prawda? – Przestał z nią grać, co przyniosło jej nie małą ulgę. Nie chciała bawić się z nim w jego gierki, nie dzisiaj.

-Skąd wiesz? – Nie umiała ukryć zdziwienia, jakie zdradzał jej głos. Skąd mógł to wiedzieć, będąc na drugim końcu Stanów? Przecież nie ma nic wspólnego z jej życiem, z tym miastem. Odkąd wyjechał, odleciał w zapomnienie.

-Mam swoich ludzi na miejscu. Wiem też, że znalazłaś sobie nowy obiekt westchnień. Szybko. – Niemal mogła usłyszeć w jego głosie jak się uśmiecha, tym samym uśmiechem, który jednocześnie nienawidziła i kochała.

-Zazdrosny? – Wstała z kanapy i podeszła bliżej ognia, uprzednio wciskając przycisk ‘’Pauza’’ na pilocie. Czuła, że ta rozmowa może się przeciągnąć troszkę dłużej.

-Skąd. Rób sobie co chcesz. Też znalazłem sobie kogoś, więc… - urwał, gdyż za jego plecami rozległo się wołanie. Kobiecy głos był lekko piskliwy i niezbyt przyjemny dla ucha, przez co Angela skrzywiła się delikatnie. Znała właścicielkę owego głosu, zdążyła ją poznać aż za bardzo.

-Błagam Cię, Park. Cyntia? Aż tak nisko upadłeś? – Nie mogła się powstrzymać od tego komentarzu. Cyntia była typowym plastikiem ze sztuczną opalenizną, sztucznym biustem, sztucznymi ustami i długimi tlenionymi włosami. W sumie cała kobieta była sztuczna, tak bardzo chciała się upiększyć i upodobnić do gwiazd chodzących po ulicach Los Angeles.

-To z kim się spotykam to tylko i wyłącznie moja sprawa. – Pierwszy raz jego głos był chłodny i oschły. Uderzyła w jego ego, wiedziała to doskonale, co więcej, bardzo jej się to podobało. Chciała tego, chciała usłyszeć jego urażoną dumę, która za jej sprawą podupadnie.

-Oczywiście – odpowiedziała przesłodzonym głosem. – Leć do swojego cukiereczka i przestań mnie śledzić. Nie powinno Cię obchodzić to czy mnie zawieszono czy nie – mruknęła, po czym rozłączyła się i rzuciła telefon na kanapę. Do tej pory nie mogła uwierzyć w to, że z nim rozmawiała i dowiedziała się z kim jest. Westchnęła głęboko i ubrała na siebie gruby sweter, po czym wyjęła z torebki paczkę papierosów, a następnie wyszła na taras, gdzie już po chwili wdychała niezdrowy dym tytoniowy, uspokajając się nim, jak niczym innym.

*

Biały jak kreda księżyc świecił tej nocy bardzo jasno na tle czarnego, bezgwiezdnego nieba, sprawiając, że świat momentalnie stał się mroczny i tajemniczy.

-Pełnia - Camilla przeniosła wzrok na Gitarzystę, który zamiast podziwiać widoki, wpatrywał się zacięcie w kobietę. - Tom! Przestań. - Jej głośne westchnięcie odbiło się od pustych ścian szpitalnej sali. Schlebiał jej, gdy tak na nią patrzył, jednak dzisiaj zupełnie nie mała humoru na to co zwiastowały ten jego wzrok.

-Dlaczego? - Jego twarz dotąd spokojna i bez wyrazu, teraz rozświetliła się przez słodki i nieco zadziorny uśmiech jakim ostatnio często ją obdarzał.

-Wiesz dlaczego - uśmiechnęła się, przysiadając na jego łóżku, które lekko zaskrzypiało od ruchu.

-Skąd – zamruczał, przybliżając swoją twarz bliżej dziewczyny. – Mówiłem Ci już, jak seksownie wyglądasz w tym mundurku? – Objął ją, wciąż uśmiechając się figlarnie. Mimo podbojów jakie robił w szpitalu, w jego głowie i tak była tylko Ona. Chciał czegoś więcej niż seksu na jedną noc, a ona była świetną kandydatką na taką właśnie znajomość.

-Coś tam wspomniałeś – uśmiechnęła się lekko, wdychając jego przyjemny zapach. Uwielbiała być w jego objęciach i nic nie mogła na to poradzić.

-Skarbie, co się stało? – Westchnął cicho, gładząc jej plecy. Czuł, że coś jest nie tak. Dziewczyna dzisiaj była wyjątkowo cicha i zdecydowanie coś ją dręczyło.

-Nie nic – niemal od razu zaprzeczyła.

-Camilla. – Ton jego głosu zmienił się na bardziej poważny. Nie chciał by miała przed nim tajemnice, nie ona.

-To nic, naprawdę. Po prostu… - urwała, wzdychając. Wiedziała, że nic się przed nim nie ukryje. – Jutro razem z Billem wychodzicie ze szpitala. Zdejmą Ci gips i znów wrócisz do swojego życia wielkiej gwiazdy. Znów o mnie zapomnisz. – To ostatnie powiedziała cicho, jakby nie chciała by ją usłyszał. Ale usłyszał, bardzo wyraźnie i od tych słów poczuł dziwne ukłucie w sercu. Czyżby naprawdę myślała, że ją zostawi, że zapomni o niej, jej pięknej twarzy i uśmiechu, który zawojował jego sercem.

-Oh kochanie. Nie zapomnę. Będziemy się spotykać, rozmawiać. Obiecuję dzwonić jeśli nie będę mógł być przy Tobie – zamruczał, całując ją w skroń.

-Na pewno? – Jej głos zadrżał niepewnie. Nie chciała mu tego pokazywać, jednak w jego ramionach całkiem o tym zapomniała, chciała już z nim zostać tak na zawsze.

-Na pewno. Masz moje słowo – zamruczał cicho, po czym uniósł jej głowę i złożył na jej ustach czuły pocałunek. Zdał sobie sprawę, że zależało mu na niej.

            Spędziła w jego ramionach dość sporo czasu, tuląc się do niego i upewniając siebie samą, że tego chce. Chce zaryzykować związek z kimś takim jak Tom Kaulitz, wieczny babiarz, łamacz kobiecych serc. Wiedziała o jego podbojach w szpitalu, ale wiedziała też, że ciężko będzie odegnać starego Kaulitza, który siedział zakorzeniony głęboko w Tomie. Chciała mu wierzyć, że nie zapomni o niej, zostanie z nią i będzie mu na niej zależało. Uśmiechnęła się do siebie i do swoich myśli, po czym spojrzała w jego oczy, które dzisiaj błyszczały od wesołych ogników.

-A co z tymi szpitalnymi pięknościami? – zmrużyła oczy, kryjąc uśmieszek.

-Oj no… Wiesz jaki jestem – zaśmiał się pod nosem. – Już będę grzeczny – puścił jej oczko, po czym pocałował ją namiętnie, odsuwając od niej takie myśli. Dzisiaj mieli się cieszyć sobą i swoim towarzystwem, którego ostatnio było dość sporo.

*

            Bill czekał na ten dzień ze zniecierpliwieniem, a należał do osób bardzo cierpliwych. Jednak fakt, że w końcu wyjdzie ze szpitala i spotka dr Nixon bardzo mu się podobał. Już tydzień temu załatwił sobie od jej koleżanki adres Angeli i za małą zapłatą w formie autografu i małego show w szpitalu, w końcu miał go w swoim notatniku zaraz obok jej numeru telefonu, który i tak znał już na pamięć. Gdy razem z Tomem dostali wypis i starszemu Kaulitzowi zdjęli gips, niemal jak na skrzydłach wyszedł z tego budynku, mając nadzieję, że mimo wszystko nie wróci już tam nigdy. No chyba, że w odwiedziny do pięknej i wysokiej blondynki, z którą miał zamiar się spotkać jeszcze tego samego dnia.

-Jesteś taki wesoły jakbyś dopiero co stracił dziewictwo – zaśmiał się Tom, siedząc z tyłu jednej z miejskich taksówek. Wokalista rzucił mu mordercze spojrzenie i bardzo teraz żałował, że nie jest Bazyliszkiem, bo chętnie zabiłby swojego brata za takie określenia względem jego osoby. – No co?! Taka prawda! – Szatyn zaśmiał się jeszcze głośniej, widząc minę bliźniaka.

-Zamknij się Tom. Bo na nowo połamię Ci nogę – mruknął zły, krzyżując dłonie w obrażonym geście.

-Tak, tak. – Machnął ręką zupełnie olewając fochy młodszego brata. – Wiem, że chodzi o panią doktor. Ale żeby aż tak Ci zawróciła w głowie? To do Ciebie niepodobne – uśmiechnął się, dając sobie spokój z żartami.

-Odezwał się ten, któremu żadna kobieta nie zawróciła w głowie – odgryzł się.

-Oj Bill… Ja to co innego – zaśmiał się.

-Tak, tak – westchnął, po czym obaj wysiedli z taksówki wprost naprzeciw swojej willi. Bill zapłacił kierowcy, dając mu spory napiwek, a następnie wzięli swoje torby i ruszyli do środka. Ich willi była duża i przestronna jednak mimo wszystko miła dla oka. Nie chcieli przechwalać się zerami na koncie i mimo wielkości budynku, starali się by było im tak jak w domu, a nie jak w muzeum.

-Dobrze być w domu – Tom przeciągnął się w wejściu, a po chwili ich oczom ukazały się ich własne psiaki, biegnące na powitanie swoich panów. – Cześć maluchy – pochylił się i przywitał każdego czworonoga. Wokalista jako, że miał sprawne obie nogi kucnął i przywitał się z psiakami, zupełnie nie zwracając uwagi na panów G, którzy wmaszerowali zaraz za zgrają.

-W końcu. Już się o Was martwiliśmy. – Gustav uśmiechnął się pod nosem, opierając się o framugę drzwi.

-A tak szczerze to mieliśmy nadzieję, że się zgubicie czy coś. Taka chata zaraz znalazłaby kupców. – Basita wyszczerzył zęby w uśmiechu.

-Jasne. Już wiem nawet kto by był tymi kupcami – zaśmiał się Bill, witając się z przyjaciółmi.

-To wcale nie trudne do odgadnięcia – odparł Tom z uśmieszkiem.

-Wiem – uśmiechnął się Wokalista, po czym wziął torbę i ruszył. – Wybaczcie, ale muszę się odświeżyć i wychodzę – powiedział, a następnie zniknął na górze. Odetchnął z ulgą, gdy znalazł się we własnym pokoju i przestronnej łazience, którą wręcz ubóstwiał.

            Stojąc przed jej domem, czuł jak rozsadza go radość. Tak bardzo chciał ją zobaczyć, że aż nie mógł złapać oddechu. Drżącą ręką nacisną przycisk na domofonie, w drugiej ściskając bukiet łososiowych goździków. Zdążył już podpytać Angelę, które kwiaty są jej ulubionymi i wcale się nie zdziwił, że akurat te jej się podobają.

-Tak? – jej ciepły głos odezwał się w domofonie i chłopak poczuł jak jego serce zamiera.

-Witaj piękna. – Chwilę zajęło mu odzyskanie mowy, jednak dość szybko się opamiętał.

-Bill? O boże… cześć, wejdź. – Słyszał w jej głosie zdziwienie pomieszane z radością, co w sumie mu się spodobało. Mógł mieć pewność, że niespodzianka się jej spodobała. Wchodząc na posesję niemal od razu zobaczył ją jak stoi na ganku, czekając aż podejdzie bliżej. Uśmiechnął się do niej ciepło i dwoma susami pokonał dzielącą ich odległość, a po chwili tulił ją do siebie, czując jak jego serce bije jak szalone. Wtulił twarz w jej włosy, czując jej piękny zapach, jej ciało przy swoim.

*****************************************************************

Cdn.

Tym oto zakończę ten odcinek ;D wiem, zła jestem. Hahaha xD Mam nadzieję, że miło się czytało ;) Wiem, dużo ENTERÓW, jednak wygodniej mi się pisze i nie zlewa mi się tak tekst jak bez nich :) także mam nadzieję, że wybaczycie tą zmianę :)